سرنوشت ستاره ها به سه صورت زیر است :
۱) ستاره های متوسط مثل خورشید ما ، پس از اینکه سوختشان تمام می شود تبدیل به کوتوله سفید میشوند، این اصطلاح برای توصیف مرحله‌ای از تکامل ستارهای به کار می‌رود که ستاره پس از تبدیل شدن به غول سرخ، در آن مرحله از انقباض باز می‌ایستد و لایه های خارجی خود را بصورت سحابی به فضا می فرستند و در نهایت به کوتوله سفید تبدیل می شود. در مرحله کوتوله سفید، ماده ستارهای فشرده میشود و به جسمی کم نور، به اندازه‌ای بسیار کوچک، به بزرگی زمین، تبدیل میشود. از آنجا که ستاره دیگر هیچ منبعی برای تولید انرژی ندارد، سرد میشود. پس یک کوتولهٔ سفید، ستارهای است که دیگر سوخت هسته‌ای اش تمام شده و در نتیجه بسیار فشرده و کوچک میشود. چنین ستارگانی بسیار داغ هستند ولی آهسته آهسته دمای خود را از دست می‌دهند. ماده تشکیل دهنده کوتوله‌های سفید به اندازه‌ای به هم فشرده‌است که یک قاشق غذاخوری آن چند تن وزن دارد.
۲) ستارهای بزرگ، با جرمی ۲۰ برابر جرم خورشید ما زمانی که سوختشان تمام میشود شروع به جمع شدن میکنند و مدام چگالی آنها بیشتر و بیشتر میشود ، و مدام داغ تر و داغتر میشوند. برای ستاره ای با چنین جرمی هیچ نیرویی در جهان هستی وجود ندارد که توان متوقف کردن و جمع شدن آن در خود را ، داشته باشد. هسته بسیار سنگین شده و همین امر باعث میشود که به جمع شدن در خود ادامه دهد. گرانش ، وحشی شده است! در حدود ۱۵ ثانیه نیروی غیر قابل مهار ستاره ای را که میلیون ها مایل قطر دارد به چیزی با قطر حدوداً ۱۲ مایل در هم می شکند. همۀ جرم ستاره همچنان پابرجاست و همین جرم خودش است که مدام باعث میشود که بیشتر در خود فرو رود و کوچکتر شود دمای مرکز به ۱۰۰ میلیارد درجه میرسد. لایه های بیرونی بصورت ابرنواختر منفجر میشوند، اما در مرکز هستۀ ستاره در چیزی به نام چاه گرانشی سقوط میکند. ستاره خودش را در یک نقطه فشرده میکند یک سیاهچاله متولد می شود!!!
۳) هنگامی که ستاره پر جرمی به شکل ابرنواختر منفجر میشود، شاید هستۀ آن سالم بماند. اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ جرم خورشیدی باشد جاذبه، آن را فراتر از مرحلهٔ کوتوله سفید متراکم میکند تا این که پروتونها و الکترونها برای تشکیل نوترونها به یکدیگر فشرده شوند و یک ستاره نوترونی متولد می شود. برای این که تصور بهتری از یک ستاره نوترونی در ذهنتان به وجود بیاید، می‌توانید فرض کنید که تمام جرم خورشید در مکانی به وسعت یک شهر جا داده شده‌است. یعنی می‌توان گفت یک قاشق از ستاره نوترونی یک میلیارد تن جرم دارد.
منبع:سایت علمی بیگ بنگ
